ปัญหาพระวิหาร เพราะมีวันนั้นจึงมีวันนี้

พันธมิตรออกมาเดินขบวนแล้ว แตกหักกับประชาธิปัตย์ด้วยประเด็นอธิปไตยเหนือพื้นที่ทับซ้อน รวมทั้งเขาพระวิหารด้วย

บทความชิ้นนี้เขียนเมื่อสิงหาคมปีที่แล้ว ลงในคมชัดลึก นี่เป็นปมที่ประชาธิปัตย์และพันธมิตรแก้ไม่ตกมาจนทุกวันนี้

----------------------



กลายเป็นเรื่องพูดไม่ออกจัดการไม่ได้สำหรับการแก้ปัญหาการรุกคืบเจ้ายึดพื้นที่ไทยอย่างถาวรของฝ่ายเขมร โดยอาศัยความเป็นมรดกโลกของปราสาทพระวิหารเป็นทัพหน้า เพราะเราพลาดตั้งแต่ทำเอ็มโอยูเมื่อ 10 ปีก่อน แล้วมาพลาดซ้ำด้วยด้วยการนำปัญหานี้มาเล่นการเมืองอย่างต่อเนื่องจนถึงทุกวันนี้ โวหารที่เกิดขึ้นช่วยอะไรไม่ได้ ทางออกต่าง ๆ ก็ดูเหมือนจะตีบตันรอการเขี่ยบอลจากเขมรแล้วคอยโต้ ทางแก้คือต้องให้เขมรตกหลุมเราอีกครั้ง แต่จะทำได้เช่นนั้นจริงหรือในเมื่อเขมรเขาตื่นแล้ว


การทำบันทึกข้อตกลงกับกัมพูชาเมื่อปี 2543 อาจมีเจตนาดีในการแก้ไขปัญหาเขตแดนทั้งระบบ แต่ก็ทำให้เขมรที่หนุนโดยฮุนเซ็นตั้งมั่นอยู่ในพื้นที่ทับซ้อนบนเขาโดยถาวร ไล่ก็ไม่ไปเพราะพวกนี้ตั้งใจจะมาแทนที่เขมรแดงอยู่แล้ว ที่น่าวิตกที่สุดคือการรับรองแผนที่ฝรั่งเศสในเอ็มโอยูในครั้งนั้นจะทำให้เราเพลี่ยงพล้ำในทุกการต่อรองต่อไป ประเด็นข้อตกลงนี้ฝ่ายเสื้อเหลืองไม่เปิดปากสักแอะในช่วงไล่รัฐบาลทักษิณ แต่ในวันที่ประชาธิปัตย์และการเมืองใหม่ต้องวางกำลังเตรียมต่อสู้แย่งชิงมวลชนฐานเสียงเดียวกันในสนามเลือกตั้งที่อาจมีได้ทุกเมื่อนั้น แผลนี้ถูกนำมาเล่นอย่างหนัก


กัมพูชามีแผนขึ้นทะเบียนปราสาทเดี่ยว ๆ อยู่นานแล้ว จึงยืนกรานไม่ให้ไทยเอี่ยว แต่หากเมื่อปี 2551เรายอมให้เขมรขึ้นทะเบียนปราสาทเป็นมรดกโลกในส่วนตัวปราสาทกับพื้นที่อีกนิดหน่อยซึ่งรัฐบาลสฤษดิ์ยอมรับเมื่อปี 2505 ซะ ปัญหาอาจเบาบางลง เพราะเขมรจะเสียความชอบธรรมในตัวพื้นที่ทับซ้อน แต่นี่เราดันเล่นการเมืองทะเลาะกันจนเขมรขึ้นทะเบียนในตอนแรกไม่ได้ เลยฉุกใจไปเปลี่ยนแผนการรวมทั้งแผนที่ซะใหม่ แล้วเขาก็ได้เป็นมรดกโลกไปโดยเราขวางไม่สำเร็จ หนำซ้ำยังกินพื้นที่ทับซ้อนจนปวดหัวมาจนทุกวันนี้


รัฐบาลเสียโอกาสที่จะจัดการกับเขมรช่วงตัดถนนขึ้นเขา เพราะต้นปี 2552 มัวแต่อ่อนให้เขมร เลิกพูดแล้วว่าตัวปราสาทเป็นของเรา ทั้งยังส่งวัตถุโบราณคืนเขาอีก แต่เขมรฮึดเสียแล้ว รุกสร้างบ้านเรือน ถนนหนทางมากขึ้นอย่างน่าตกใจ รัฐบาลมาเริ่มตีหน้าเสือใส่เขมรหลังจากที่ฮุนเซ็นแต่งตั้งทักษิณเป็นที่ปรึกษานี่เอง ซึ่งนั่นไม่ทันแล้ว การประท้วงโวยวายต่าง ๆ เป็นไปแค่ในเชิงโวหารหรือในหน้ากระดาษ ส่วนของจริงในพื้นที่นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เขมรเอาอาวุธหนักเข้ามาประชิดปราสาทไปหมด แต่นี่ก็เป็นเหตุผลข้อเท็จจริงที่ทำให้คณะกรรมการมรดกโลกไม่อนุมัติแผนดูแลมรดกโลกของรัฐบาลพนมเปญ เพราะหากรับบรรยากาศแบบนี้ได้ อีกหน่อยหมู่บ้านปันมุนจอมของเกาหลีก็คงเป็นมรดกโลกได้เหมือนกัน


แนวทางแก้ไขของฝ่ายไทยคือทำให้กลับไปสู่สถานะเดิมที่ไทยได้เปรียบ เช่นปักปันเขตแดนก่อน ซึ่งต้องเรื้อรังแน่ ว่าแต่เขมรจะยอมตามและไทยจะได้พื้นที่ทับซ้อนหรือเปล่าก็ยังตอบไม่ได้