ส.ส.อัดกันนั้นธรรมดา แต่หมั่นใส้พวกที่คิดว่าฝ่ายตนยังไงก็ถูกเสมอ

อาจจะคิดต่างกับคนอื่นเขาหน่อยนะครับ ที่ว่าสภาไทยใกล้จะคล้ายกับสภาหยวนของไต้หวันเข้าไปทุกทีแล้ว เดี๋ยวมีด่ากัน ต่อยกัน จะยำตีนกัน คนส่วนใหญ่เห็นว่าพฤติกรรมนี้เป็นเรื่องเลวทรามต่ำช้า ผมก็ไม่เถียงหรอกครับ มันเลวจริง ๆ แต่ถึงกระนั้นก็ตามมันมีที่มาที่ไป

การจะเอากำปั้นยัดปากคนอื่นนั้นเป็นเรื่องที่ผิด แต่เหตุผลล่ะ ถ้าอีกฝ่ายมันกวนตีนก่อน คนอัดก็มีโมโหได้ ผมจึงว่าน่าเห็นใจเหมือนกัน อย่างกรณีการุณ โหสกุล โดนด่าซะไม่มีดี ไม่มีใครมองเลยว่าคนที่ถูกอัดอย่างสมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์นั้นเป็นคนอย่างไร ทำอะไรไว้บ้าง มีโจทก์เยอะขนาดไหน แล้วไปทำอะไรให้การุณฉุน

แล้วคนที่ด่าการุณนี้เอง พอถึง ส.ส.ฝ่ายที่ตนเองมีพฤติกรรมถ่อยจะอัดเขาบ้าง กลับเข้าข้างเต็มที่แล้วยัดข้อหาว่าคู่กรณีเมา ! เอากันง่าย ๆ ไม่มองเลยว่า ข้างที่ตนเชียร์นั้นพยายามจะเสียบบัตรแทนกัน โกงกันเห็น ๆ พอเขาจับได้ ก็จะซัดเขา ทำมามีศักดิ์ศรี ทั้งที่ไอ้ที่ตนพึ่งทำลงไปนั้น มันคือบัดสี

เอาเถอะครับ ใครเข้าข้างใครก็ช่าง เพราะยุคนี้แต่ละคนเลือกข้างเลือกฝ่ายกันหมด แล้วจะสมานฉันท์ให้กิ้งกือดูหรือไง

ดังนั้น ผมถึงว่า อย่าไปว่าที่ปลายเหตุเลยว่าอะไรทำให้เกิดการตีกัน เห็นซะว่าเป็นชายต่อชายก็อัดกันได้ หญิงก็อาจทะเลาะกับหญิงได้ ไม่มีข้อจำกัดอะไร แต่ชายไม่พึงลงมือกับหญิงอย่างเด็ดขาด เพราะไม่ใช่วิสัยชาย กระนั้นก็ตาม หากหญิงผิดจริง อย่างเช่นการนำคนนอกเข้าสภา แล้วเขาจับได้ไล่จี้ให้รับผิด ก็อย่าหาว่าชายรังแกหญิง เพราะนิสัยคนหน้าด้านนั้นไม่ได้ผูกขาดเฉพาะผู้ชายเท่านั้นหรอกครับ