รำลึกนวมทอง ไพรวัลย์

เขาไม่เคยเป็นผู้นำใคร นอกจากครอบครัวเล็ก ๆ หาเช้ากินค่ำ เขาไม่ค่อยมีสมบัติอะไร นอกจากแท๊กซี่ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเช่าคนอื่นขับหรือเปล่า เขาเกิดมาอย่างยากจน ด้อยค่า แม้แต่ตายก็ตายอย่างโดดเดี่ยว แขวนคอตนเองบนสะพานลอย การทำศพก็ลวกเต็มที ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีเลยสำหรับชีวิตคน ๆ นี้

แต่การตายของเขากลับจุดประกาย ความรักประชาธิปไตยอย่างล้นเหลือให้กับบ้านเมือง และทำให้ชื่อ ตลอดจนการกระทำของเขานั้นไม่มีวันละลาย กลายเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณให้กับผู้ไม่เห็นด้วยกับเผด็จการไปตลอดตราบที่ยังมีประเทศไทยอยู่

ใครจะชื่นชมกับการปฏิวัติ 19 ก.ย. ก็ช่างเขา ใครจะเกลียดชังทักษิณก็ช่างปะไร แต่ไม่มีใครกล้าดูถูกน้ำใจลุงนวมทอง ที่กล้าตาย เพื่อแสดงให้โลกรู้ว่า เขารับไม่ได้กับผู้ปกครองประเทศที่มากับการรัฐประหาร

น้ำใจนักสู้นี้ เชื่อว่าแม้แต่ทหารเองก็ยังคารวะ พี่อัคร ที่พูดผิดไปประโยคเดียว จนนำมาสู่การเสียชีวิตของลุงนวมทองคงร้าวรานใจกว่าเพื่อน


ในทางพุทธ ฆ่าตัวตายนั้นบาปหนา แต่การฆ่าตัวตายเพื่อประโยชน์แห่งมนุษยชาตินั้น ถึงตกนรกแต่มนุษย์ก็ยกย่อง เช่น สืบ นาคะเสถียร ทำให้คนหันมาสนใจรักษาป่าห้วยขาแข้งจากพวกนายทุนโจร ลุงนวมทองสำคัญเสียยิ่งกว่า เพราะทำให้คนมหาศาลต่อต้านเผด็จการยาวนานจนวันนี้

คนที่ว่าลุงนวมทองบ้า ทำเพื่อเงิน หรือเป็นขี้ข้าระบอบที่ไม่จงรักภักดี ต้องไปดูใหม่ในรายละเอียด คนบ้าไมสติสัมปัญชัญญะพูดคุยและเขียนจดหมายลาตายได้อย่างมีตรรกะ ไม่มีคนที่ทำเพื่อเงินคนใดกล้าเอารถเก๋งไปชนรถถัง และไม่มีคนที่ไม่จงรักภักดีคนใด เขียนหัวจดหมายว่า เขาขอตายเพื่อ "ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์"

คนที่อ้างมีจงรักภักดีต่อสามสถาบันหลักกว่าลุงนวมทอง มีใครกล้าทำอย่างท่านไหม


นี่คือวีรบุรุษ ที่ไม่ต้องเทียบกับใคร และได้รับการนับถืออย่างแท้จริง


นอกจากลุงนวมทองแล้ว คนที่ยังไม่ตาย แต่ผมนับถือว่าเป็นนักสู้เพื่อประชาธิปไตยของจริง มีอีก 2 คนคือ คุณฉลาด วรฉัตร และคุณประพันธ์ กมลเพ็ชร ทั้งคู่ ถ้าซื้อได้ เขารวย เขาเลิกประท้วงไปนานแล้ว แต่ที่เขาทำเช่นนี้เพราะอุดมการณ์น่ายกย่องครับ