หายไปเสียนาน

ขอโทษนะครับทุกท่าน ที่หายเงียบไปเลย 2 เดือนเศษ ทั้ง ๆ ที่สัญญาเอาไว้เเล้ว

ใน 2 เดือนที่ผ่านมา ยังคงมีผู้เข้าเยี่ยมบล็อกผมที่โอเคเนชั่น ถึง 5000 คลิ๊ก แสดงว่า เพื่อน ๆ พี น้อง จนนวนมากยังไม่ลืมผม แต่ผมก็เข้าใจดีว่า หากยังนิ่งเงียบไปเรื่อย ๆ เเฟน ๆ ก็จะหายไปจนหมดในที่สุด

ใน 2 เดือน ที่ผ่านมา ที่เบื่อต่อการเขียนบล็อก ผมทำงานได้มากขึ้น เลี้ยงลูกบ่อยครั้งขึ้น ( น้องกาญจน์เลี้ยงเป็นหลัก 4 เดือนเเล้วก๊าบ ) ขณะเดียวกันก็มีเวลาไปสัมมนาที่สิงคโปร์ และบวชที่วัดช่องลม สมุทรสาคร ด้วย ชีวิตดูเหมือนจะมีความสุขดี แต่ก็ชักรู้สึกขาดไปบางอย่าง

ที่ Blogspot นี้เป็นบล็อกที่ดีก็จริง แต่เหมาะสำหรับเอาไว้แสดงผลงานเท่านั้น หากต้องการ"สังคม"คงต้องไปที่อื่น ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ผมจะไปทำ Bloggang ในเร็ว ๆ นี้ รอให้หายขี้เกียจ ถ่ายรูปบัตรประชาชนไปสมัครเขาเท่านั้น

ดังนั้น ใน Blogspot ผมจะเอาไว้ลงบทความของผม ทั้งที่เคยตีพิมพ์ และเป็นเรื่องเฉพาะ คงเป็นแนวการเมือง การต่างประเทศ การทหาร วิชาการน่าสนใจ อ่านง่าย ๆ แต่สามารถเอาไปคิดต่อได้ลึกซึ้ง โดยไม่ดูถูกคนอ่านหรือเพ้อเจ้อ คลั่งแค้น

ส่วนใน Bloggang ก็จะเป็นเหมือนกับที่ผมเคยเขียนในโอเคเนชั่นน่ะครับ ใครชอบ "ความรู้คู่ความฮา" ผมขอเชิญด้วยไมตรีครับ


ช่วงเดือนมกราคมที่หยุดเขียนบล็อกให้โอเคเนชั่น มีทั้งเมล์ทั้งโทรศัพท์มาสอบถามมากมาย มีมาสัมภาษณ์ด้วยนะ ว่าทำไมจึงหยุดเขียนที่นั่นเสียล่ะ ผมก็ตอบไปแล้วแก่ผู้สอบถามเป็นการส่วนตัว แต่คงไม่เหมาะที่จะนำมาเล่าในบล็อกนี้ บอกได้แค่ว่า ผมไม่ได้ทะเลาะกับใครในโอเคเนชั่นเลย ความจริงคือไม่ได้คุยกับเว็บมาสเตอร์ด้วยซ้ำ โอเคเนชั่นไม่เคยทำไม่ดีต่อผม ผมก็ไม่เคยทะเลาะกับโอเคเนชั่นหรือแม้แต่จะพยายามทะเลาะกับใคร ( ผมเป็นคนเปิดเผย อยู่ในที่แจ้ง จึงระวังชื่อเสียงและมารยาทของตนเองอยู่แล้ว )คนที่เหน็บแนมผมนั้นก็มีน้อยมากและอยู่ในภาวะที่คุมได้ ขณะที่เพื่อนมีมากมหาศาล แต่ผมว่าบรรยากาศในบล็อกนั้นไม่เหมาะกับผม เมื่อผมเบื่อเข้า ผมก็เลิก เดินออกมาเฉย ๆ โดยร่ำลาเพื่อน ๆ หลายคน และอดรู้สึกเสียใจไม่ได้ว่าเราทำผิดต่อเพื่อน ๆ ที่จากเดิน แต่ผมก็ต้องไป

ตอนนี้ ผมรับปากเขียนเรื่องให้กับเพื่อนบางราย แต่ยังไม่ได้เริ่ม หากเข้าที่เมื่อไรคงได้การ

หากใครคิดถึง กรุณาส่งเมล์มาหาผมที่ ruarob@hotmail.com นะครับ สัญญาว่าจะตอบทุกฉบับ แม้ว่าจะช้าหน่อย เพราะมีหลายฉบับครับ

ขอบคุณนะครับ