เรียกร้องได้ แต่อย่าให้ประชาชนเดือดร้อน

ความขัดแย้งระหว่างสหภาพการรถไฟและรัฐ กำลังกลายเป็นการต่อสู้ที่สลับซับซ้อนและมีแนวโน้มว่าการแก้ไขปัญหาจะไม่จบลงง่าย ๆ เรามิพักต้องมากล่าวถึงความชอบธรรมที่ต่างฝ่ายต่างอ้าง เพราะถึงวันนี้ ประเด็นเรื่องความชอบธรรมนั้นพ้นวิสัยตีความไปแล้ว ใครเชียร์ฝ่ายใดก็จะเข้าข้างฝ่ายนั้นทุกเรื่องด้วยเหตุผลนานา และเห็นแย้งกับกับฝ่ายตรงข้ามทุกเรื่องด้วยเหตุผลนานา แต่ประเด็นมนุษยธรรมยังคงต้องเชิดชู


จริงอยู่ที่ ทุกความขัดแย้ง คู่กรณีควรระดมสรรพกำลังเต็มที่ ห้ำหั่นกัน ใช่เล่ห์เพทุบายสารพัด ไม่ต้องอายฟ้าดินอย่างไรก็ได้ เพื่อให้ชนะ แต่ก็ต้องยึดหลักมนุษยธรรมด้วย ไม่ใช่ให้ความต้องการมีชัยของตนเหนือทุกสิ่ง แม้แต่ความเดือดร้อนของผู้บริสุทธ์หรือความเวทนาต่อเพื่อนศัตรู


การศึกเวลานี้ก็เป็นเช่นนั้น การอ้างโน่น โจมตีนี่ ทำให้ทุกภาคส่วนเปียกปอน บาดเจ็บทางสังคมและเศรษฐกิจกันไปหมดแล้ว แต่นั่นยังเป็นผลกระทบโดยอ้อม ที่หากเข้าใจวิถีการต่อสู้แบบเต็มศึกของแต่ละฝ่าย ก็ยังพอกล้ำกลืนยอมทนได้ แต่ที่ไร้มนุษยธรรมโดยสิ้นเชิง คือการเอาความเดือดร้อนของผู้บริสุทธิ์มาเป็นเครื่องต่อรอง


ประชาชนไม่สมควรต้องมาเดือดร้อนกับการหยุดเดินรถ หรือที่อาจจะเกิดขึ้นต่อไป หากเรื่องบานปลาย ซึ่งก็พวกสหภาพเคยทำมาก่อนแล้ว เช่น การถูกตัดน้ำตัดไฟ และการปิดสนามบิน เพราะพวกเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย อย่ามาอ้างว่าให้เสียสละ หรือทนเอาหน่อย เพราะไม่ว่าฝ่ายใดก็ไม่มีสิทธิบังคับเขา ไม่ใช่ว่ามีอำนาจในมือแล้วจะทำอะไรกับใครก็ได้ หากดื้อดึงทำไป ในอนาคตเมื่อประเด็นอย่าง เช่น มีความพยายามแปรรูปรัฐวิสาหกิจปรากฏขึ้นอีก ประชาชนอาจแก้แค้นเอาก็ได้